Welkom in Ghana.
Blijf op de hoogte en volg Sophie
05 April 2015 | Ghana, Accra
Het is eindelijk zo ver. 31 maart 2015. De dag waarop ik al zo lang heb gewacht. De dag dat ik naar Ghana ga.
Ik kan het nog steeds niet goed geloven dat ik over een paar uur in Accra sta.
Heb ik alles? Koffers; chek Paspoort; chek GGD boekje; chek.
Oke, klaar om te gaan dus. Op naar Schiphol.
Eenmaal aangekomen op Schiphol weten we al gelijk niet waar we heen moeten. Het is een groot doolhof voor mij. De paniek begint nu toch wel te borrelen.
Maar we komen er al gauw achter dat we gewoon bij de verkeerde vertrekhal staan :-)
Daar sta je dan met je goede gedrag, bij de verkeerde hal te koekeloeren. Maar uiteindelijk is alles goed gekomen. We zijn ingechekt en de koffers zijn weg. (Als dat maar goed gaat, die koffers)
Dan is het tijd voor afscheid. Mijn lieve broer en zus Erika en Pim komen me ook nog even uitzwaaien, de rest heeft me maandagavond uitgezwaaid.
Op Schiphol leer ik Marije nog kennen. Zij gaat ook naar Hanukkah en zit op dezelfde vlucht als ons.
We geven onze familie een dikke kus en knuffel en daar gaan we dan. Op naar het vliegtuig.
Brrr......
Onze vliegreis is gelukkig rustig verlopen en alles is goed gegaan.
En daar zijn we dan, in Accra.
We hebben een lange tijd op onze koffers gewacht. En natuurlijk, mij kennende, was er weer een beetje paniek dat uitgerekend mijn koffers ergens in timboektoe terecht kwamen.
Maaaaaaar.... wederom paniek om niks. Allebei mijn koffers zijn veilig aangekomen.
Op het vliegveld worden wij opgewacht door Toontje. Toontje is een Nederlandse vrouw en woont al 8 jaar in Accra. Zij heeft daar een bed&breakfast waar wij 2 nachten verblijven.
Eenmaal bij Toontje aangekomen drinken we nog even een biertje en zoeken dan ons bed op.
Het is een ruime kamer met een twee persoonsbed en hij ligt prima. Niks te klagen.
Het is alleen wel onmundig heet en ik heb geen oog dicht gedaan.
Er was ook 24 uur geen stroom, dus de ventilator kon ik ook vergeten.
Ik heb de volgende ochtend gedouched met een grote emmer gevuld met koud water. Er lag een klein emmertje bij waarmee ik het water over me heen kon gieten. Bijzonder om dit een keer mee te maken. Wederom was er de volgende dag nog steeds geen stroom, maar ach... alles went.
De eerste echte dag in Ghana is aangebroken.
Na een lekker ontbijtje (de eieren hebben hier wit eigeel, huhhhh?) gaan Pap en ik buiten even wandelen en rond kijken.
Wauw... ik val van de ene verbazing in de andere. Het is druk. Er zijn geen verkeersborden en de auto die het hardst toetert heeft voorrang. In Nederland krijg je een flinke boete als je toetert zonder reden, hier vliegen de toeters je om de oren.
Het riool ligt gewoon open langs de weg en er ligt veel vuil op straat.
Prullenbakken zijn nergens te vinden. Het is wennen, maar je hebt zoveel indrukken dat je niet eens meer in de gaten hebt hoe vuil het is.
De mensen zijn allemaal erg vriendelijk en je word door iedereen begroet en krijgt een glimlach van jan en alleman.
Dan gaan we samen met een gids verder Accra in.
Wat ik daar allemaal heb gezien is onbeschrijfelijk.
We zijn bijvoorbeeld naar James Town geweest, een vissersplekje.
Hier wonen heel veel mensen hutje mutje op elkaar en ze leven allemaal van hetzelfde werk; vis vangen.
Het is armoedig. De kinderen lopen er in kapotte kleren en doen hun behoefte op straat. De gids verteld ook tegen mij dat er veel kinderen bij zitten die niet eens ouders meer hebben.
Maar alle mensen zijn oprecht vriendelijk. Je mag foto's van ze nemen en ze zeggen allemaal goededag.
Ik vond het hartverscheurend om te zien. Ik verte tegen mijn gids dat ik er zo verdrietig van word om te zien dat mensen zo moeten leven, maar hij verteld tegen mij dat de mensen erg gelukkig zijn met wat ze hebben.
Ik heb zoveel respect gekregen voor die mensen. Ze waarderen alles in het leven. Ze kunnen van de kleinste dingen gelukkig worden. Ze werken hard en klagen niet. Daar kan menig mens, waaronder ikzelf, veel van leren.
Ik werd echt even met mijn neus op de feiten gedrukt en het heeft diepe indruk op mij gemaakt.
Eenmaal thuis aangekomen ben ik heel erg moe van alle indrukken, en knats verbrand. Ik maar denken dat je niet verbrand als er geen zon te zien is, maar daar dacht de zon van Ghana anders over.
''You're not white anymore, you're red now'.''
Pap en ik gaan samen nog even bij een restaurantje eten wat erg goed schijnt te zijn.
We bestellen Jollof rice with Grilled chicken.
Wauw, wat is dit lekker zeg!!
En dan gaan we eindelijk naar bed, moe, compleet gebroken, maar voldaan.
'S ochtends worden we al om 6 uur opgehaald met de taxi die ons naar de binnenlandsevlucht van Sunyani brengt.
Wij vliegen om 20 over 10.
Er zijn wat problemen met inchekken, maar uiteindelijk zitten we in het vliegtuig.
Het is een klein ouderwets vliegtuigje.
Moet ik daar in gaan zitten?! Mijn haren gaan al overeind staan bij het zien van dat ding.
Hallo vliegangst, welkom terug.
Maar het valt reuze mee. Het is zelfs wel bijzonder. Ik zit bij het raam dus kan alles goed zien daar beneden. Het lijkt Madurodam wel. Prachtig!
Eenmaal aangekomen in Sunyani wacht Mariette ons op bij het vliegveld.
(Mariette is de trotste eigenaressen van Hanukkah)
Zij brengt ons naar Hanukkah toe.
Ik was er wel aan toe om eindelijk naar Hanukkah te gaan.
Even een beetje mijn eigen plekje creeeren.
De kinderen zijn stuk voor stuk erg enthousiast. Ze komen naar je toe gerend, knuffelen je en willen alles van je weten.
Ik ben hier pas 2 dagen en ze weten nu allemaal al mijn naam.
Maar het kan ook veel zijn, daarom is het fijn dat we ons af en toe even terug kunnen trekken.
Ik beleef Hanukkah als een erg fijne en vertrouwde plek. Ik voel me er heel goed op mijn gemak, en dat is een belangrijk element voor mij.
We hebben een leuke vrijwilligersgroep en iedereen kan het goed met elkaar vinden.
Af en toe heb ik nog een beetje heimwee hier en daar, maar ik weet zeker dat ik het hier fantastisch ga vinden.
Ik voel me zelfs al een beetje thuis... Alleen aan de warmte moet nog wel even flink gewend worden. :-) Daar kan mijn Nederlandse huidje nog niet zo goed tegen.. de vellen vliegen er inmiddels vanaf!
(P.s. sorry als er veel spelfouten enzo in staan, heb het gauw getypt en niet meer na gelezen.)
Ik kan het nog steeds niet goed geloven dat ik over een paar uur in Accra sta.
Heb ik alles? Koffers; chek Paspoort; chek GGD boekje; chek.
Oke, klaar om te gaan dus. Op naar Schiphol.
Eenmaal aangekomen op Schiphol weten we al gelijk niet waar we heen moeten. Het is een groot doolhof voor mij. De paniek begint nu toch wel te borrelen.
Maar we komen er al gauw achter dat we gewoon bij de verkeerde vertrekhal staan :-)
Daar sta je dan met je goede gedrag, bij de verkeerde hal te koekeloeren. Maar uiteindelijk is alles goed gekomen. We zijn ingechekt en de koffers zijn weg. (Als dat maar goed gaat, die koffers)
Dan is het tijd voor afscheid. Mijn lieve broer en zus Erika en Pim komen me ook nog even uitzwaaien, de rest heeft me maandagavond uitgezwaaid.
Op Schiphol leer ik Marije nog kennen. Zij gaat ook naar Hanukkah en zit op dezelfde vlucht als ons.
We geven onze familie een dikke kus en knuffel en daar gaan we dan. Op naar het vliegtuig.
Brrr......
Onze vliegreis is gelukkig rustig verlopen en alles is goed gegaan.
En daar zijn we dan, in Accra.
We hebben een lange tijd op onze koffers gewacht. En natuurlijk, mij kennende, was er weer een beetje paniek dat uitgerekend mijn koffers ergens in timboektoe terecht kwamen.
Maaaaaaar.... wederom paniek om niks. Allebei mijn koffers zijn veilig aangekomen.
Op het vliegveld worden wij opgewacht door Toontje. Toontje is een Nederlandse vrouw en woont al 8 jaar in Accra. Zij heeft daar een bed&breakfast waar wij 2 nachten verblijven.
Eenmaal bij Toontje aangekomen drinken we nog even een biertje en zoeken dan ons bed op.
Het is een ruime kamer met een twee persoonsbed en hij ligt prima. Niks te klagen.
Het is alleen wel onmundig heet en ik heb geen oog dicht gedaan.
Er was ook 24 uur geen stroom, dus de ventilator kon ik ook vergeten.
Ik heb de volgende ochtend gedouched met een grote emmer gevuld met koud water. Er lag een klein emmertje bij waarmee ik het water over me heen kon gieten. Bijzonder om dit een keer mee te maken. Wederom was er de volgende dag nog steeds geen stroom, maar ach... alles went.
De eerste echte dag in Ghana is aangebroken.
Na een lekker ontbijtje (de eieren hebben hier wit eigeel, huhhhh?) gaan Pap en ik buiten even wandelen en rond kijken.
Wauw... ik val van de ene verbazing in de andere. Het is druk. Er zijn geen verkeersborden en de auto die het hardst toetert heeft voorrang. In Nederland krijg je een flinke boete als je toetert zonder reden, hier vliegen de toeters je om de oren.
Het riool ligt gewoon open langs de weg en er ligt veel vuil op straat.
Prullenbakken zijn nergens te vinden. Het is wennen, maar je hebt zoveel indrukken dat je niet eens meer in de gaten hebt hoe vuil het is.
De mensen zijn allemaal erg vriendelijk en je word door iedereen begroet en krijgt een glimlach van jan en alleman.
Dan gaan we samen met een gids verder Accra in.
Wat ik daar allemaal heb gezien is onbeschrijfelijk.
We zijn bijvoorbeeld naar James Town geweest, een vissersplekje.
Hier wonen heel veel mensen hutje mutje op elkaar en ze leven allemaal van hetzelfde werk; vis vangen.
Het is armoedig. De kinderen lopen er in kapotte kleren en doen hun behoefte op straat. De gids verteld ook tegen mij dat er veel kinderen bij zitten die niet eens ouders meer hebben.
Maar alle mensen zijn oprecht vriendelijk. Je mag foto's van ze nemen en ze zeggen allemaal goededag.
Ik vond het hartverscheurend om te zien. Ik verte tegen mijn gids dat ik er zo verdrietig van word om te zien dat mensen zo moeten leven, maar hij verteld tegen mij dat de mensen erg gelukkig zijn met wat ze hebben.
Ik heb zoveel respect gekregen voor die mensen. Ze waarderen alles in het leven. Ze kunnen van de kleinste dingen gelukkig worden. Ze werken hard en klagen niet. Daar kan menig mens, waaronder ikzelf, veel van leren.
Ik werd echt even met mijn neus op de feiten gedrukt en het heeft diepe indruk op mij gemaakt.
Eenmaal thuis aangekomen ben ik heel erg moe van alle indrukken, en knats verbrand. Ik maar denken dat je niet verbrand als er geen zon te zien is, maar daar dacht de zon van Ghana anders over.
''You're not white anymore, you're red now'.''
Pap en ik gaan samen nog even bij een restaurantje eten wat erg goed schijnt te zijn.
We bestellen Jollof rice with Grilled chicken.
Wauw, wat is dit lekker zeg!!
En dan gaan we eindelijk naar bed, moe, compleet gebroken, maar voldaan.
'S ochtends worden we al om 6 uur opgehaald met de taxi die ons naar de binnenlandsevlucht van Sunyani brengt.
Wij vliegen om 20 over 10.
Er zijn wat problemen met inchekken, maar uiteindelijk zitten we in het vliegtuig.
Het is een klein ouderwets vliegtuigje.
Moet ik daar in gaan zitten?! Mijn haren gaan al overeind staan bij het zien van dat ding.
Hallo vliegangst, welkom terug.
Maar het valt reuze mee. Het is zelfs wel bijzonder. Ik zit bij het raam dus kan alles goed zien daar beneden. Het lijkt Madurodam wel. Prachtig!
Eenmaal aangekomen in Sunyani wacht Mariette ons op bij het vliegveld.
(Mariette is de trotste eigenaressen van Hanukkah)
Zij brengt ons naar Hanukkah toe.
Ik was er wel aan toe om eindelijk naar Hanukkah te gaan.
Even een beetje mijn eigen plekje creeeren.
De kinderen zijn stuk voor stuk erg enthousiast. Ze komen naar je toe gerend, knuffelen je en willen alles van je weten.
Ik ben hier pas 2 dagen en ze weten nu allemaal al mijn naam.
Maar het kan ook veel zijn, daarom is het fijn dat we ons af en toe even terug kunnen trekken.
Ik beleef Hanukkah als een erg fijne en vertrouwde plek. Ik voel me er heel goed op mijn gemak, en dat is een belangrijk element voor mij.
We hebben een leuke vrijwilligersgroep en iedereen kan het goed met elkaar vinden.
Af en toe heb ik nog een beetje heimwee hier en daar, maar ik weet zeker dat ik het hier fantastisch ga vinden.
Ik voel me zelfs al een beetje thuis... Alleen aan de warmte moet nog wel even flink gewend worden. :-) Daar kan mijn Nederlandse huidje nog niet zo goed tegen.. de vellen vliegen er inmiddels vanaf!
(P.s. sorry als er veel spelfouten enzo in staan, heb het gauw getypt en niet meer na gelezen.)
-
05 April 2015 - 23:19
Romy:
Super schatje! Heerlijk geschreven ook haha! Hoop dat je bij ganummah iets minder primitief kan douchen! Nou geniet ze en we wachten weer op het volgende verhaal xxxxx -
05 April 2015 - 23:20
Romy:
Hanukkah dus (got to love autocorrect) -
05 April 2015 - 23:34
Puck:
Wauw super om te lezen Sophie.
Geniet er nog van.
X Puck -
05 April 2015 - 23:48
Mariska:
Lieverd, wat fijn om te lezen dat het zo goed gaat! Heel leuk verhaal om te lezen, benieuwd na je volgende ervaringen :D dikke kus! -
05 April 2015 - 23:59
Marian Smits:
Hoi Sophie
Wat heb je al veel meegemaakt in zo'n korte tijd ben blij dat je,je er thuis voelt geniet ervan ik blijf je volgen kijk al weer uit naar je volgende verhaal helle dikke knuffel en kus groetjes uit Appelternxx
-
06 April 2015 - 10:02
Juul:
Wauw Sophie! Wat heerlijk om er nu echt te zijn! Laat alles over je heen komen en doe het rustig aan; dat het allemaal wat veel is is helemaal niet gek. Al die indrukken, al die kinderen, alles is nieuw.
Goed om te lezen dat Hanukkah nu al vertrouwd aanvoelt, dan gaat het alleen nog maar beter worden! Geniet van alles en heel veel liefs en groeten aan iedereen daar!
Hou ons op de hoogte!
Veel liefs,
Juul -
06 April 2015 - 11:11
Gerda Sollie:
Hoi Sophie fantastisch leuk stuk en wat ee indrukken allemaal. Leuk om te lezen.
Heel veel plezier nog daar dikme kus mam
xxxx -
06 April 2015 - 17:20
Renate :
Hai lieve Soof!
Wat fijn om te horen dat je goed bent aangekomen. Erg leuk om te lezen hoe je het daar beleefd. Wat een andere wereld is dat dan als je daar bent, je wordt echt even wakker geschud en beseft dan pas hoe goed je het hier eigenlijk hebt. Alleen die mensen daar, weten inderdaad niet beter. Ik vind het leuk om te lezen dat je schrijft, 'eenmaal thuis aangekomen' :) Wat went zoiets snel! Maar neem inderdaad ook de tijd om je even terug te trekken, zodat je alles even kunt laten bezinken, er staat je nog zoveel meer te wachten. Kun je nagaan wat je al in zo'n korte tijd hebt meegemaakt.
Leuk dat die kids zo enthousiast zijn!! (Ik had niet anders verwacht ;)
Veel plezier, geniet ervan! Ik kijk uit naar je volgende verhaal.
Dikke kus, Renate
P.S. Doe Mariette de groetjes van mij en m'n ouders (Peter&Eline) :)
-
07 April 2015 - 12:10
Alicia:
Hey sopje
Kei leuk om eindelijk iets van je te lezen
Wat een omschakeling dat is even wennen!
Veel plezier daar geniet ervan en maak veel fotos!
Xxx ali -
09 April 2015 - 21:44
Sophie Sollie:
Bedankt voor alle lieve, leuke reacties!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
