Ko-Sa Beach.

Vorige week woensdag, 6 mei, ben ik samen met Marije naar Ko-Sa Beach vertrokken.
Ik had heel veel zin om naar het strand te gaan! Ik ben de dagen er voor vaak ziek geweest, en ik zat totaal niet lekker in mijn vel, dus even naar het strand daar was ik wel aan toe.
Na een taxi rit van 6 en een half uur, een houten kont en een blaas die bijna uit elkaar klapt (plassen in de bosjes lukt nog steeds alleen maar als ik dronken ben) zijn we eindelijk aangekomen op Ko-Sa.
Wauw, wat is het hier mooi! Ik ben zelf al best lang niet meer bij een strand geweest, dus ik voelde me als een kind in de snoepwinkel zo blij. En hoe lekker is het om weer even een korte broek aan te mogen trekken? Nou, heerlijk kan ik je vertellen :-)
Ik werd nog wel even met mijn neus op de feiten gedrukt dat ik nog steeds behoorlijke melkflessen aan mijn lijf heb hangen. Altijd leuk als een donker iemand tegen je zegt; ''Wow, you're really white.'' Thanks mate, en ik maar denken dat ik eindelijk een beetje bruin geworden ben.
We hebben letterlijk alleen maar geslapen, gegeten en gedronken op het strand. Helemaal geen klap uitgevoerd dus. En ik ben er optimaal van opgeknapt! Heerlijk was het. Ik voel me weer hartstikke goed en ik kan er de komende 2.5 week weer prima tegenaan!
Marije, bedankt voor de leuke dagen op het strand! Je word erg gemist sinds je weg bent!
Zondag 10 mei ben ik weer terug gekomen van het strand. Deze rit duurde iets minder lang, 5 uur. Mijn bil was iets minder pijnlijk en mijn blaas iets minder vol ;-)
Wat er onderweg wel behoorlijk heeft ingehakt is dat we langs een ernstig ongeluk reden, en ik dingen zag die ik liever niet had willen zien. Mensen waren in paniek aan het schreeuwen, mensen vielen op de grond, en de auto zat werkelijk als een doosje in elkaar gevouwen. Ik was best behoorlijk even in schock, en als ik er weer aan denk staat het kippenvel weer op mijn armen.
De dag dat ik terug kwam was het natuurlijk moederdag. Ik ben mijn lieve moeder op deze dag niet vergeten, en ze heeft natuurlijk even een leuk berichtje vanuit Ghana gehad.
De kinderen waren ook druk bezig om allemaal iets voor Mariette te maken. Er kwamen mooie tekeningen uit met prachtige teksten, en ieder kind beschreef hoe dankbaar ze zijn wat Mariette voor hun heeft gedaan.Op elke tekening stond We love you mamma Mariette. Zo lief en ontroerend allemaal!
Ze hebben ook allemaal even een dansje gedaan en een liedje gezongen, dat was erg leuk om te zien. Mariette was aan het stralen.
Maar.... het hoogtepunt was toch wel Gideon met zijn eigen geschreven nummer. Wauw, dat was zo ontroerend! Zelf een liedje geschreven voor Mariette en het voor haar gezongen. Het is dat mijn hart al was gesmolten van deze jongeman ;-) Maar man man man, mijn hart zat in mijn tenen en de traantjes prikten achter de ogen.
Die kinderen hier maken zoveel in je los. Ik word er ontroerd van om te zien hoe gelukkig en dankbaar ze zijn.

Verder zijn de scholen weer begonnen dus is er weer wat meer ritme in de dag.
'S ochtends om 7 uur komen wij met de tassen en schoenen naar het plein en kleden de kinderen aan. We brengen ze naar school en dan gaan we hier op Hanukkah dingen doen met de kinderen die er nog zijn.
Zo word er Pre-School gedaan met de kleinste kinderen, en gesnoezeld met de gehandicapte kinderen.
om 3 Uur komen de kinderen weer uit school. Wij nemen de tassen, schoenen en kleren weer van ze aan en dan gaan ze in bad.
Daarna is het tijd om huiswerk te maken met de kids, en nog even spelletjes te spelen.
En voor je het weet, is de dag weer voorbij gevlogen. Het lijkt wel alsof een halfuur hier maar 20 minuten heeft, zo snel gaan de dagen ;-)
Gek idee ook dat ik over 2.5 week alweer thuis zit....
Maar daar moet ik nog maar even niet aan denken. Ik ga nog heerlijk genieten van de lieve kindjes en werkers hier! Ik zie jullie weer over 2.5 week in Groesland :-) Say Byebye!