1 maand gehad, 1 maand te gaan.

Dat was het dan, de eerste maand van mijn avontuur is voorbij gevlogen.
Ik kan nog steeds niet geloven dat ik alweer een maand van huis ben. De tijd gaat veelte snel!
Ik ben nog steeds prima op mijn plek hier, en ik geniet van iedere minuut. Ongelofelijk hoe iets zo je hart kan stelen. Zo bizar om dit gevoel mee te maken! Het is bijna onmogelijk met woorden te beschrijven.
De afgelopen week heb ik wel even een mindere week gehad. Ik zat helaas niet zo lekker in mijn vel. Zoals de meeste wel weten ben ik met een dubbel gevoel weggegaan uit Nederland. Sinds ik hier ben, komt alles eruit. Je krijgt zo de tijd om na te denken over dingen, dat je er soms gek van word. En afgelopen week had ik dat even, zo'n week dat alles eruit komt. Maar ik ben opgelucht en blij dat het is gebeurd. Ik heb voor mezelf veel dingen kunnen afsluiten en los kunnen laten, en ik ben nu hard op weg naar een schone lei!
''Let go of what was, accept what is, and have faith in what will be.''

En nu ga ik vol trots en passie weer even vertellen wat er allemaal weer is gebeurd de afgelopen week! :-)
Maandag was het natuurlijk Koningsdag! En ook hier in Ghana laten we dat echt niet zomaar voorbij gaan.
Wij, als vrijwilligers, hebben ons goed opgedoft in de Hollandse kleuren. De kids kregen allemaal een Nederlandse vlag op hun wangen. Leuk dat ze dat vonden!
We hebben toen aan de overkant bij de School een soort 4 kamp opgezet van Hollandse spelletjes. De kinderen hebben we opgedeeld in groepjes, en daar gingen we dan. Ze hebben er heerlijk van genoten, en wij ook! Het was een erg gezellige dag :-)
We wouden ook nog een waterballonnen gevecht houden, maar deze werd verplaats naar Dinsdag.
Jaja, Dinsdag was het een grote waterpret! We hebben er denk ik wel 2 uur over gedaan om de ballonnen te vullen, en binnen 3 minuten was alles op. Maar wat een plezier hebben we gehad! Ook wij voelden ons weer even als een kind in de snoepwinkel, zo blij. Ik was helemaal in mijn element.
De oudere jongens van Hanukkah hielden zich een beetje op de achtergrond, maar Marije en ik waren er samen over eens dat hun ook een nat pak moesten krijgen.
Eerst was Gideon aan de beurt, de oudste jongen van Hanukkah.
Het was net alsof we achter een kip aan zaten! Het lukte namelijk niet. (Pappa, hier snap jij iets meer van) Maar wij geven natuurlijk niet op. Wat een geluk dat Gideon onderuit gleed en op de grond lag, konden wij rustig die emmer over z'n hoofd gieten :-) Yeeeeey! Riepen alle kinderen. Haha, dat was zo grappig. Een high five kon in deze situatie dan ook natuuuuuurlijk niet gemist worden.
En toen was het broertje van Gideon, Ebenezer, aan de beurt. Deze missie is helaas nog niet geslaagd. Ik had een spijker in mijn voet, een snee in mijn vinger en spierpijn in mijn armen, maar het was het allemaal waard ;-)
Ebenezer die krijgt zijn watertje nog wel even op een onverwacht moment :-).

Woensdag zijn we met alle vrijwilligers naar de stad vertrokken. We hebben toen onze kleren bij de kleermaker opgehaald, en ze zijn prachtig geworden! Deze man verdiend echt een oorkonde. Wauw, wat doet hij goed zijn werk zeg! Ik ben dik en dik tevreden.

Donderdag zijn Marije, Moses en Ik Sunyani uitgegaan om Edward naar zijn familie te brengen. Edward is een jongetje wat al 4 jaar op Hanukkah woont. Ze streven er binnen Hanukkah naar om de kinderen weer zoveel mogelijk in een gezinssituatie te plaatsen. Edward gaat eerst een week naar zijn Oom en Tante om te kijken hoe het gaat, maar het is uiteindelijk de bedoeling om hem daar voor altijd te plaatsen.
De weg er naartoe is een Bumpy Ride om het zo maar even te zeggen. We rijden ongeveer een uur en 10 minuten en dan zijn we er.
Edward is erg stilletjes en hij heeft er nog niet zoveel zin in.
Eenmaal daar aangekomen worden we liefdevol ontvangen door zijn familie. Moses kletst nog wat met ze en dan gaan we.
We geven iedereen een hand en Edward geven we een aai over de bol en spreken hem nog wat woorden toe.
Je kunt aan alles merken dat hij erg verdrietig is. Daardoor schiet ik ook vol, maar ik kan me gelukkig nog inhouden.
Eenmaal in de auto komt alles eruit. Moeilijk hoor, om zo'n kleine jongen zo te zien! Maar natuurlijk weet ik dat het voor hem heel erg goed is! Hij komt eindelijk weer in een stabiele gezinssituatie terrecht, en uiteindelijk zal hij er weer goed aan wennen, en misschien wel niet eens meer terug willen naar Hanukkah!
Het was mooi om dit een keer mee te hebben gemaakt!

Verder staat bij mij deze week een beetje op een iets later pitje, dat is soms ook niet verkeerd!
Ik heb ook heerlijk met mijn moeder geskyped, en dit weekend zijn mijn vader en wat vriendinnen aan de beurt. Wat kan me dat even goed doen zeg! Een stem van thuis is altijd heerlijk om te horen :-)
En het lieve koppie van Flo heeft me al helemaal goed gedaan. Sorry hoor, maar die mis ik toch echt het meest! Mocht iemand denken ik stuur Flo even voor een paar weken naar Ghana, dan is dat van harte welkom!

Aankomende Woensdag vertrek ik samen met Marije voor 5 dagen naar het strand. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hier wel even aan toe ben, even een beetje vakantie.
Marije gaat vanuit daar helaas naar huis, en ik weer terug naar Hanukkah.
Ik ben dan nog 3 weken op Hanukkah, en ik ga alles eruit halen wat er in zit.
Voor je het weet ben ik al weer thuis. (Helaas)

Ik hoop dat het weer in Nederland nog steeds slecht is? ;-) Nee hoor, grapje! Ik blaas wel een beetje zon naar jullie toe, zo attent ben ik dan ook weer wel.